πρωτοποίμην

-ένος, ὁ, Α

1. πρώτος ποιμένας

2. μτφ. αρχιεπίσκοπος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρωτ(ο)-* + ποιμήν, -ένος (πρβλ. αρχι-ποίμην)].